Projecten

KIDS heeft n.a.v. de corona-crisis vele kwetsbare gezinssituaties gezien waar de voorbije maanden pijnlijk duidelijk werd dat ze niet gereed waren om via afstandsonderwijs hun kinderen te behoeden voor leerachterstand of andere problemen zoals de toename van gedragsproblemen, sociale isolatie, financiële onzekerheden. Naast de kwetsbaarheid merkten ze ook dat families met een allochtone achtergrond niet altijd de communicatie begrepen en hierdoor nog meer aan hun lot leken te worden overgelaten. Een andere uitdaging betreffende  de dove en slechthorende kinderen waar de communicatie sowieso al bemoeilijkt wordt doch die nu louter via video-calling de lessen dienden te volgen of opdrachten te krijgen. Naast de voorgaande knelpunten bleek het niet mogelijk om iedereen voldoende bij te staan met ondersteuning via de Vlaamse Gebarentaal. Diverse problemen bleken bij deze doelgroepen merkbaar: geen financiële middelen om ICTmaterialen aan te kopen, beperkte ICT-ervaringen en -competenties, huiswerkopdrachten werden niet begrepen etc.  

Tijdens de Coronacrisis heeft het Jeugdzorgcentrum ervaren hoe moeilijk het is om een leefgroep te begeleiden in het afstandsonderwijs van de scholen. Pre-teaching, afstandsonderwijs, ... zijn goede alternatieven voor fysiek lesvolgen, maar hoe organiseer je dit in een leefgroep waar er maar 2 laptops ter beschikking zijn voor de volledige groep? Een ander euvel was de digitale zelfredzaamheid van de kinderen en jongeren die te wensen over liet: de kinderen zijn wel bedreven in het chatten en het gamen, maar daar blijft het bij velen dan ook bij.  Een derde probleem was helaas het feit dat niet alle begeleiders mee zijn in de digitale geletterdheid: hoe kunnen ze hun kinderen/jongeren de maximale ontwikkelingskansen geven op deze manier, met deze middelen en mogelijkheden? De laatste maanden waren zowel voor de kinderen/jongeren als voor de begeleiding heel zwaar wat dit thema betreft.

Scholen worden momenteel geconfronteerd met veranderingsprocessen die door corona in een versneld tempo tot actie dwingen. Scholen zien wel de opportuniteit om te innoveren maar weten vaak niet goed hoe het veranderingsproces aan te vatten. Ze zijn zoekend op welke manier een degelijke en gedragen visie uitgewerkt kan worden. Na een periode van snel schakelen en 'ad hoc' maatregelen nemen, willen directies nu eerst terug een stevige basis leggen waarop ze verder kunnen bouwen aan een futureproof onderwijsbeleid. Er is op Peers grondgebied een mix van katholiek onderwijs, gemeenschapsonderwijs en bijzonder onderwijs. Binnen de onderwijsraad, waarin alle directies (koepel-overschrijdend) aanwezig zijn, is de wil er om hier samen mee aan de slag te gaan. Zij voelen immers dezelfde noden, hoewel de implementatie binnen elke schoolcontext verschillend is. Huis van het Kind Peer wil aan dit positief engagement tegemoet komen en is op zoek gegaan naar expertise extern om ons in dit veranderingsproces te begeleiden.

Het kan niet genoeg herhaald worden, de coronacrisis treft kinderen en jongeren in een maatschappelijk kwetsbare situatie ongemeen hard. De omstandigheden waarin ze opgroeien zijn ook allesbehalve ideaal om de uitdagingen die de maatregelen met zich meebrengen aan te kunnen: grote gezinnen, kleine behuizing, geen plek om tot rust te komen, het wegvallen van de (school)structuur, geen laptop, slechte internetverbinding, financiële stress, spanningen in het gezin, verveling, ….  Vier op vijf kinderen en jongeren in maatschappelijk kwetsbare situaties heeft problemen met preteaching en huiswerk. Drie op vier heeft te weinig ruimte thuis. Meer dan de helft durft het huis niet uit, uit angst om het coronavirus op te lopen of uit angst een boete van 250 euro te krijgen. Meer dan de helft van de kinderen en jongeren voelt zich niet goed in zijn vel. Vormingswerkers stonden de voorbije maanden in nauw contact met de jongeren en gezinnen waarmee we vanuit vrijetijds-, onderwijs- en werkgerelateerde projecten mee aan de slag zijn.  

Tijdens de recente lockdown hebben veel kwetsbare kinderen en hun familie, wekenlang in totale afzondering gezeten; ze hadden geen of nauwelijks contact met de school en wisten niet wat er van hen verwacht werd. Door de plotse invoer van het online afstandsleren, vielen veel kwetsbare kinderen uit de boot: gezinnen in armoede hebben vaak geen degelijk ICT-materiaal en zijn onvoldoende vaardig in het gebruik ervan, waardoor ze hun kinderen ook niet kunnen ondersteunen en/of de opdrachten en resultaten opvolgen. De roep naar ICT-materiaal klonk steeds luider, ook in het basisonderwijs. Daarnaast waren er ook nog de problemen met ‘te zwakke’ internetverbindingen, waardoor deelnemen aan online lesmomenten niet mogelijk was. De combinatie van heel wat facetten heeft de kloof tussen kansarm en kansrijk nog vergroot.  

De Blinker is een lagere school voor buitengewoon onderwijs. Tijdens de coronacrisis werden kinderen, zonder computer thuis, niet of moeilijk bereikbaar voor het online lesgeven. Ondanks werkblaadjes ontstond er leerachterstand. Vooral de zwaar dyslectische kinderen werden zonder het lesprogramma Kurzweil afhankelijk van hun ouders. Ouders zijn geen leerkrachten en werden daar tijdens de coronacrisis wel toe gedwongen. Begeleiding van kinderen in buitengewoon onderwijs is in zo’n situatie nóg moeilijker. Bijvoorbeeld, ouders die geen computer ter beschikking hebben voor hun zwaar dyslectisch kind, moeten naast hun kind gaan zitten en de opdrachten/vragen vanaf blaadjes voorlezen.

Als School voor Buitengewoon Onderwijs werd de Dolfijn sterk geconfronteerd met de beperkte mogelijkheden die leerlingen uit kansarme gezinnen hebben in hun thuiscontext. Het was moeilijker om contact te onderhouden met zowel leerlingen als ouders, leerlingen een aanbod te geven op zowel leertechnisch als socio-emotioneel vlak, een open en gemakkelijke manier te vinden om problemen snel te detecteren.

Daarnaast botsten ze op frustraties van leerkrachten en therapeuten die verder willen met leerlingen en ouders te helpen/ondersteunen op verschillende vlakken. Door het gebrek aan infrastructuur in de thuiscontexten lukte het echter niet deze contacten te leggen. Leerlingen uit kansarme gezinnen hebben de middelen en mogelijkheden niet en vallen hierdoor dan ook dikwijls uit de boot. Hierdoor zien ze een stagnatie in de vooruitgang van deze leerlingen.

Heideland, als school in het buitengewoon onderwijs hebben een zeer specifieke doelgroep waardoor het erg moeilijk was om op korte termijn (tijdens de lockdown) voor alle leerlingen een gepast aanbod in thuisbegeleiding te voorzien. De keuze voor het project biedt bij nood veel perspectieven voor de school naar de kinderen en de gezinnen toe. Maar anderzijds zijn deze hulpmiddelen in tussentijd een grote meerwaarde voor de school geworden om ook de kansarme gezinnen kansen te bieden in onze maatschappij die volop is gedigitaliseerd.

VIBO Sint-Barbara in Beringen biedt onderwijs binnen opleidingsvorm 2, 3 en 4 aan. Door een diversiteit aan zorgvragen (autisme, ADHD, visuele- en motorische problemen, NAH, hemiplegie, hechting, …) is werken op maat absoluut nodig.

Rode Kruis Vlaanderen – afdeling Lanaken vangt niet-begeleide minderjarigen met een etnisch-cultureel diverse achtergrond op. De jongeren arriveren alleen in ons land en het ontbreekt hen aan een sociaal of familiaal netwerk om op terug te vallen. De dienst voogdij zorgt dat de jongeren een voogd krijgen toegewezen.

De Verhalenweverij is een organisatie die focust op het bevorderen van leesplezier bij kinderen uit kansengroepen. Specifiek werken ze met kinderen in opvangcentra van FEDASIL (in Broechem, in Zaventem en in het Rode Kruis-opvangcentrum in Houthalen-Helchteren), kinderen in de bijzondere jeugdzorg (Monte Rosa vzw/Kessel-Lo) en sporadisch ook met kinderen tijdens kinderbezoek in detentiecentra.

Bethanië werkt met kinderen en jongeren tussen 3 en 21 jaar met gedrags- en emotionele problemen, maar met een normale begaafdheid. Uitzonderlijk is de opname van een jongere met een licht mentale beperking mogelijk. Loft is een observatie- en behandelingsgroep waar kwetsbare meisjes met gedrags- en emotionele problemen verblijven.

Het Jeugdzorgcentrum is een voorziening binnen de bijzondere jeugdzorg en bestaat uit 3 residentiële geledingen en 1 dagcentrum. Het centrum vangt kinderen en jongeren op die zich in een verontrustende opvoedingssituatie bevinden. De kinderen en jongeren die er verblijven worden verwezen via de intersectorale toegangspoort.

Internaat Sint-Aloysius (SAZ) is een gemengd internaat voor een 30-tal kleuters en kinderen van het lager en secundair onderwijs van alle scholen in en rond Sint-Truiden. Een steeds groter wordende groep vormen kinderen in armoede en kinderen die al dan niet vrijwillig vanuit instanties worden doorverwezen naar het internaat.

Jeugdvereniging Gigos biedt groepsgerichte vrijetijdsbesteding met bijzondere aandacht voor het welzijn van de kinderen. De werking vertrekt vanuit de sterke verankering in 5 Genkse wijken. Vaak ervaren kinderen en tieners die opgroeien in kansarme milieus heel wat drempels (inschrijvingsgeld, afstand, te veel regels,…) om ten volle te kunnen participeren aan reguliere sportclubs.